Kiedy skorzystać z prawnika przy błędzie medycznym?

Z setek spraw dotyczących błędów medycznych, które prowadziliśmy już w Kancelarii, dostrzegamy jedną prawidłowość, że im szybciej sprawą zajmie się prawnik, tym mniej błędów popełni się już na samym początku. Nie mniej jednak wydaje się, że jeżeli do sprawy ma być zaangażowany Prokurator, Sąd, Towarzystwo Ubezpieczeniowe, Sąd Lekarski, to konsultacja doświadczonego radcy prawnego wydaje się być niezbędna.

Ile lat trwają postępowania o odszkodowanie?

Na tak postawione pytanie nie ma jednej odpowiedzi. Faktem jest, że jeżeli dobrze przygotowany zostanie etap wstępny to postępowanie np. przed Towarzystwem Ubezpieczeniowym będzie trwało od 3-6 m-cy. W przypadku Sądu, Prokuratury sprawy trwają z reguły od 1 roku do 3 lat.

Kiedy przedawniają się sprawy o błąd medyczny?

Generalna zasada wynikająca z art. 4421 §3 wskazuje, że bieg terminu przedawnienia roszczenia o naprawienie szkody na osobie trwa 3 lata a rozpoczyna się z chwilą dowiedzenia się przez poszkodowanego o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Obie przesłanki muszą być spełnione jednocześnie. Bywa jednak, że terminy przedawnienia są przerywane przez różne czynności osoby poszkodowanej, nawet w sposób przez nią nieświadomy. Inaczej są również liczone terminy dla osoby poszkodowanej błędem medycznym w wieku dziecięcym. Dlatego też zawsze sugerujemy naszym Klientom, aby skontaktowali się z Kancelarią, i żeby daną sytuację ocenił doświadczony prawnik. Prawnik z naszej Kancelarii, analizując na samym wstępie możliwe przedawnienie roszczeń, będzie wiedział o co spytać osobę poszkodowaną i jaki dokument będzie kluczowy w danej sytuacji. Np. jako Kancelaria z sukcesem prowadziliśmy sprawy gdzie do błędu medycznego doszło 20 lat wcześniej.

Nierozpoznanie udaru - MEDIURIS Kancelaria Radców Prawnych

>WYGRANE SPRAWY

Nierozpoznanie udaru

Wyrokiem z lipca 2020 roku Okręgowy w Warszawie zasądził na rzecz naszego Klienta od Towarzystwa Ubezpieczeń, ubezpieczyciela Szpitala w S. kwotę 120.000 zł zadośćuczynienia oraz świadczenia rentowego w kwocie 1960 zł płatnego co miesiąc na rzecz poszkodowanego.

W styczniu 2017 roku ok. godz. 17.00 nasz klient zgłosił się na Szpitalny Oddział Ratunkowy w S. Powód wskazał na trwające od ok. 2 dni wykrzywienie twarzy po stronie prawej, niewyraźną mowę, opadnięty kącik ust. Dodatkowo w wywiadzie medycznym pacjent wskazał na wieloletnią chorobę związaną z nadciśnieniem tętniczym.

W przypadku błędu przy porodziebłędu przy operacjizakażenia szpitalnegośmierci pacjentabłędu chirurgicznegobłędu diagnostycznegobłędu technicznegobłędu terapeutycznegobłędu dentystybłędu stomatologabłędu w chirurgii plastycznejbłędu w kosmetologii pozwól nam sobie pomóc!

Pacjentowi zmierzono ciśnienie krwi, wykonano badanie KT głowy, badania neurologiczne, a następnie lekarz prowadząca uznała iż wynik badań jest prawidłowy, a pacjent w związku z powstałymi zaburzeniami winien skonsultować się w poradni neurologicznej POZ z powodu uszkodzenia - jej zdaniem obwodowego nerwu VII prawego. Powoda odesłano do domu i zapisano leki obniżające ciśnienie tętnicze.

W dniu następnym ok. godz. 8 rano, z powodu pogarszającego się niedowładu prawostronnego, tym razem przy udziale Pogotowia Ratunkowego, pacjenta przewieziono ponownie na SOR Szpitala w S. i po wykonaniu badań obrazowych i morfologicznych - pacjent zaordynowany został do przeniesienia na Oddział Udarowy Szpitala z podejrzeniem udaru mózgu. Na miejscu po badaniu podstawowym TK Głowy, oraz USG t.t. domózgowych stwierdzono – udar niedokrwienny lewej półkuli mózgu, afazje mieszaną, niedowład i niedowidzenie połowiczne prawostronne. Powód przebywał na Oddziale przez ok. 2 miesiąca czasu a później leczony był na Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej.

W oparciu o opinie biegłych sądowych Sąd I instancji nie miał wątpliwości co do faktu, że pomimo opisu jasnych objawów klinicznych, lekarz prowadząca nie zaleciła badań morfologicznych nie przeprowadza badań naczyniowych, nie pozostawiła powoda na obserwacji na Oddziale Neurologicznym czy też Oddziale Udarowym, a ponadto pomimo wątpliwych objawów wskazała pacjentowi na uszkodzenie nerwu twarzowego.

W sytuacji postępującego stanu udarowego, personel medyczny Szpitala nie potrafił przeprowadzić właściwego, zgodnego z regułami sztuki procesu diagnostycznego, mającego na celu szybkie zróżnicowanie objawów co jest niezbędne w tego typu przypadkach klinicznych.

Nadto, lekarz dyżurująca, będąc świadoma istnienia Oddziału Udarowego w Szpitalu w Świeciu, nie przeprowadziła dalszej diagnostyki medycznej szczególnie w zakresie badań EEG, ultrasonografii dopplerowskiej, Rezonansu Magnetycznego.

Sąd I instancji zasądził na rzecz powoda kwotę zadośćuczynienia i odszkodowania, a także rentę z tytułu utraty możliwości zarobkowych.